Geymsluaðferðir

Ótal aðferðir eru til að geyma kjöt en kæling og frysting er mest notaðar í nútímanum. Gæta þarf þess að kæliferlið sé órofið, það er að kjötið sé í kælingu þar til þess er neytt. Ef hitinn sveiflast mikið til styttist líftími afurðanna, gerlamyndun verður hraðari og eykur líkur á matarsýkingum.

Við geymslu á lambakjöti skal hafa eftirfarandi í huga:

Kjöt geymist illa í sínum eigin safa, sem stafar af því að raki ýtir undir vöxt örvera á yfirborði þess. Því er betra að taka það úr umbúðum og setja á rekka þannig að lofti vel í kringum það. Ef ólífuolíu er makað á kjötið myndast hjúpur um það og einnig eru ensím í olíunni sem hjálpa til við meyrnun. Kjötið mun aftur á móti þorna/rýrna við þetta ferli og það hentar ekki öllum heimilium að hafa stórt kjötstykki lengi í kæli.

Hakkað kjöt skal ávallt umgangast af varúð, við hökkun dreifast bakteríur af yfirborði um allt hakkið og skal þess neytt innan 7 daga.

Þegar kjöt er tekið úr frosti er best að leyfa því að þiðna rólega í kæli. Við það er rýrnun haldið í lágmarki, en einhver vökvi mun ávallt renna af vöðvunum. Miðið við að stærri stykki séu tekin úr frysti a.m.k. 2 sólarhringum áður en þeirra er neytt.

Söltun, reyking og súrsun eru hefðbundnar aðferðir sem við þekkjum úr okkar íslenska hefðbundna eldhúsi.  Enn má finna á borðum Íslendinga lambakjöt sem tekur bragð sitt af þessum aðferðum sem enn eru nýttar.

Þessi vefsíða notar vafrakökur til að bæta upplifun þína. Með því að halda áfram samþykkir þú stefnu okkar um vafrakökur.​